.
5. Bölüm...
....................

Gezegen, ruhunu temmuzun sabah güneşine teslim etmişti
Hüzünlerini gece de bırakmış, Rabia’ya merhaba diyordu.

İlk ışıklarıyla uykudan uyanan gezegen,
Mutluluk ile birlik olmuş, huzur dağıtıyordu.

En diri sabah kokusu, Rabi’nın penceresinden sızırken,
Gözlerini umuda açmış kadın,
Sabahın huzurunu gözlerin de resmediyordu.

Kötülüklerden arınmak bu olsa gerek.
Sanki gece uykusu, korku ve endişelerden
Hüzünlerden, tedirgin yalnızlıklardan kurtulmuştu.

İpek yumakları kıskandırırcasına!
Aynanın karşısında bir muhteşem, buklelerini dağıtıyordu.
Saçlarını okşayan kemik tarağı,
Günlüğünün yanına bıraktı
Ve
Günlğünü narin elleri arasına aldı.

Gelincik çiçeğini solduran dudakları gülümsüyordu.
Belli ki, Davut’u hissedecekti satırlarında,
Belli ki, hikayesinin delikanlısını ödüllendirecekti düşüncelerinde.

Yüreğinden sızan ilk kelimesiydi
"seni seviyorum"
Ve sonra devam etti.

"avazım çıktığı kadar değil, mutluluktan uzak kaldığım acı kadar
Beni andığın yalnızlık kadar seviyorum.
Tütünsüz uyanamadığın her sabahı,
Gözümde biriktirdiğim yaşlarla yıkadım.
Biliyorum!
Suç risaleni tamamlayan bir savaşçısın

Gözlerin de yıllanmış bir sevdanın, hanımı olmaktır seni sevmek
Görünmezlikle sınanan kaderine bin selam
Merhaba sana mutlu sabahların adamı
Selam olsun sana, kalbimde dolanan aşk mektubu.

Güneşin gölgesi bir adamın, gölgesiyim ben!
Davudun sevdasının esiriyim,
Bırakın beni, sarsın dört yanımı
Mutluyum bu sabah onsuz olamam.

Günaydın sana günlüğümün aşk kokusu!
Sensiz geçen geceyi kovdum
Sana geliyorum
Yalnız ardıcın şahitliğin de bulaşacağız"

5. Bölüm sonu

Ferit Ali Karasu
.