İçinde bir yalnızlık gizli,
Büyülü zamana tutsak.

Çıkar at içinde ki burkulmuş sevinçleri,
Mutluluklar mı yok sana.
Durma orda öyle,
Gülecek başka yer mi yok sana.

İçine biriktirdiğin yalnızlıktır büyüyen,
Tanımadığın insancıklardır seni susturan da,
Ben şimdiye kadar kaybolmanın böylesini görmedim.
Kırılan bir kemik gibi, orta yerinden kırılan hayatım,
İşitmedim yeşil gezegen gözlü kızın kör oluşunu.

Ve böylelikle umut etme kabiliyetini çaldılar.
İhtiyacı olan birine vereceklerini istesem,
Sende muhtacsın biliyorum.
Hayat mecbur ediyor,
İnsanlar zorba.
Görünen güzelliği tarif edecek biri yok,
Sadece arzular ademoğlu.

Yıldızlar kıskansın gözlerinin parlaklığını.
Gelincik çiçeği biçiminden utansın, dudaklarının yüzünden.
İpek yumaklar saçlarından örnek alsın da.
Utansın şehrin kirli kederleri ve;
Efsunlu öğlen güneşiyle çağlasın yaşama sevincin.

Sol yanının en ucra kentin den birin de,
Çıkmaz bir sokağın duvarı gibi çelişir sevgin.
İçine aşk birikmiş, içine hüzün birikmiş, can birikmiş,
Bir de kinaye ile iş birliği içinde dost birikmiş.

Saf çehrenin dik bakışlarıyla kızarır yanakların,
Anladığın ya da anladığını zannettiğin düşünce astırır yüzünü.
Birikintiler sol yanının tam orta yerinde yeşerir.

O an...

Ağır duruşundaki kız çocuk fırlar birden,
Ruhunu özgürlüğe saldı da,
Dur demeden durdurdu biri.
Sustun, eğdin başını öne,
Yoruldu yüreğinin etrafında eğlenen hücreler.
İçine hüzün birikmiş, içine çaresizlik birikmiş.

Biliyorum, bu sen değilsin,
Sadece gözlerim de kurduğum düşlerimsin.
Ne çok büyüksün ne de küçük,
Sadece mağrur düşüncelere sahip, naif bir zamirsin.

Ferit Ali Karasu
.