I.
Kimsesizliğim gri bir geceyi aydınlatır
Oysa tesadüfen gözlerin gelirdi aklıma
Mavi gök, beyaz çikolata
Fötr şapkalı amca uzatmış elini
Şuracıkta duruyor yalnızlık adına

Biliyorum, iyi biliyorum
Yüzyıllar öncesi bir hüznün
Gittikçe soyutlaşarak
Kimsesiz bir karanlığa dönüştüğünü
Biliyorum

Oysa tesadüfen mutluluk geliyordu gözlerime
Yanlışsa üzülebilirim

Kes gökyüzündeki maviliği
Ve denizi, şaşkın bakışları
Ellerini ovuşturduğunda
Afrika’da yiten hüzünler tanıyorum
Siyahi ve mavi gözlü
Kuş kadar sessizliği
Kes gökyüzündeki maviliği

II.
Bölüm ikiyi hüzünle başlatıyorum
İsterseniz gidebilirsiniz
Göğsümde beliren acıyı
Hissedemiyorum.
Kapı hala iki adım ötemizde
Bir vahşetin ardından
Gözümüze sokarcasına bir hüzün yaşıyoruz
Tekrarlamalıyım
Bizim yalnızlığımız tekilleşiyor.

Öylece durup menekşeleri mi seyredeceksin
Bu gökyüzün neden bu kadar yakın
İstersen birlikte gidebiliriz

Fötr şapkalı amca sigarasını yakıyor
İç ses, dağlar ve kırmızı pasta
Duyar gibiyim elveda seslerini
Size zorsa gidebilirim ben de
Bölüm ikiyi hasretle bitiriyorum

III.

Her gece yadsınamaz hüzünler
Ve yeni doğan bebekler
Nasıl ölüyor
Ki bunu bilirsek günün birinde
Olağan sadeliğiyle
Bir otobüs durdururduk iki demet papatya
Herkesin duyabileceği miktarda
Hüznün gri tonu.

İki hanım geldi köşeye oturdu
Montumu Latin bir ağaca astım
İki hanım köşelerinde gülüştü
Ve fötr şapkalı amca gidiyor.
Elveda
Bitiyor benim sigaram
Yoksulluk dolu günlerimiz başlıyor

Çoğu sıcak bir evden çıkıyor
Çoğu ıslak kaldırımlarda ağlıyor
Hindistan’da yetiştirdiğim hüzünler
Gözlerim yeşeriyor sisten
Montumu giyiyorum
Burası artık uzak ülkeler

Ve giderken
Bir elveda ya da kutlama
İsim günümüzün acınası hali
Hak etmediğim aşklar
Hepsi bir bütün halinde yakıyor içimi

Ve giderken
Sonsuz bir gidişle gidiyoruz
En güzel somutluğuyla taşralanmış hüzünler
Tut kopar bu düşünceyi
Ama gök vardı orada
Yoksulluğun bittiği gök
Nerede şimdi giderken
Yerini siyahlığa bırakmış bir Afrika
Elveda

(Cumartesi geceleri birse yalnızlığım
İkindileri Sirkeci’den kalkan vapurlar
Ve görgüsüz gökgürültüleri
İçimi yakan o elveda sesi
Yenemedik arta kalan umutsuzlukları)