Kar yağıyormuş şehre düşünsene ne garip
Biz her nefesimizde buz dağını eritip
Mayınlar döşüyoruz saklı harabelere
Ah bir konsa güvercin sessiz alfabelere
Diyerek örtüyoruz pişmanlığın üstünü
Sonra dikiyor zaman yalnızlığın büstünü
Darağacı üstünde sallarken cellatlar ip
Kar yağıyormuş şehre düşünsene ne garip




Bana suyu anlatma içir dediğin zaman
Ve sonra gözyaşımı avcumda tuttuğum an
İçtin ab-ı hayatı elimden kana kana
Şükrettin varlığıma yüreğin yana yana
Dedin ki farzı misal sahrada bir serabım
Ya da rüzgarla gelen bir kederli türabım
An durdu, durdu kalbim yıkıldı ahir mekan
Bana suyu anlatma içir dediğin zaman




Yusuf gibi sevmeli bir şehri yağmadan kar
Ve Züleyha misali güneş doğurmalı yâr
Aşk-ı ferman hükümsüz nameler “tiz” olmalı
İki ayrı bedende yürekler “biz” olmalı
Sedasızca gitmeli vakt-i firak gelince
Damlarken saçlarımdan karlar inceden ince
Öpmeli gamzesinden sokakların loş ve dar
Yusuf gibi sevmeli bir şehri yağmadan kar

Ocak/ 2015