Bana öyle bakma diyorsun
Biraz ürkek biraz da kaçak
Belki de kirpiğimden kan damlar
Üç el silah sesi... duydun mu
Bana öyle bakma diyorsun
İçimde kefenini diken kanlı intihar




Bana öyle gülme diyorsun
Anason kokulu tarlalarda bıraktığın
Yalınayak çocuklara benziyormuşum
Gül/erken
Ne garip şey oysaki daha goncaydım
Gamzelerimi ç/aldılar yanaklarımdan
Dudak gerilirken göz kanar mı
Düşün ki biri yay diğeri de ok
Bana öyle gülme diyorsun
Gözlerini on ikiden vuruyorum




Bana öyle yanma diyorsun
Aynalara bakma
Ateşe yaklaşma
Maziden kaçma
Halbuki aynadaki kanlı yüz benim
Ateşe atılan yürek benim
Mazinin arka sokaklarına sığınan
Kayboldukça çıkmaza saplanan
Saplandıkça daha da gömülen
Gömüldükçe iten çeken yanan biten ben...
Bana öyle yanma diyorsun
Sesini duydukça küllerimden doğuyorum





Bana öyle yazma diyorsun
Biraz ürkek biraz narin biraz da kederli
İçini burkuyormuş sözcükler
Harfler karabasan üstüne çöreklenen
Boyun posun kaşın gözün acın sızın yalan
Seni yazmadığımı söylüyorum
İnanmıyorsun
Ruhunu işgal eden soykırımdan kurtul
Kalıtımsız sevgiler dolaşıyor vücudunda
Kaçamak dövüşme cesaretin olsun
Kanın pıhtılaşmıyormuş kes damarını kurtul
Astığın günü hatırlıyorum bir gün beni dar ağacına
Ve sigaranın dumanını havada bulutlaşan
Zihnini uyuşturan sanrılarından kurtul
Seni yazmadığımı söylüyorum
İnanmıyorsun
Bana öyle yazma diyorsun
Sonra kırıyorum kalemi
Hiçliğini anlıyorsun





Bana öyle ölme diyorsun
Biraz vahim biraz elim biraz kansız
Ama yalnız değil
Gecemde hüküm süren yıldızlar biliyor
Her yeri ısıtan beni sancıtan güneş biliyor
Bir bebek biliyor dokununca ağlayan
Sokak başındaki dilenci biliyor
Ruhumun fatihası okunmuş çoktan
Sen bilmiyorsun
Bana öyle ölme diyorsun
Çığ düşüyor dilinden bedenime
Bakıyorum sol yanımda koca bir boşluk
Bana öyle ölme diyorsun
Yalnızlığımla ısınıyorum





Seda Yükler