Şiire doyduğum bir bahçe saygı ve selamlarımla

ŞİİR OKUTTUĞUNUZ İÇİN ! TEŞEKKÜRLER

kutlarım güzel şiirini selamlar sunarım arkadaşım

Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
...............yazan yürek sahibine en derin saygılarımla..
..yoruma değer gördüğüm paylaşımınızı kutlarım......

Ben hiç çocuk olmadım evvelden de büyüktüm
Dosta çelme takmadım uzanan eli tuttum
Kimine göre sırdaş, kimine göre yüktüm
Aslında adımla eş, ben ömrüme sükûttum
İçime attığım dert, yanardağ gibi yandı
Fışkıran lâvlar söndü, c/an külliyen ziyandı

Duygulanmamak ne mümkün :( Yüreğimi kavurdu geçtı şiirin..Güzel yüreğine tatlı yüzüne gam elem değmesin can hocam, tebriklerimle öpüyorum seni..

He şiiriniz bir başka harika kıymetli kardeşim, temasıyla, anlatımıyla sürekli ilgi uyandıran tarzınız ve akıcı anlatımınız insana şiir okuma hazzı yaşatıyor...
Şiir duygu işi olduğu kadar ciddiyet isteyen bir iştir aynı zamanda, sizin kaleminizi okurken bütün bu artılarla yüklü olduğunu da gözlemliyor insan...
Kardeşim, nice güzel ve başarılı şiirlere inşallah...
Saygılarımı bıraktım...

hani bazen

bir şiirin penceresinden süzülüp içeri girince
evin içinde dolaşanın siz olduğunu görrüsünüz ya
üstelik
bir de
usunuzda durmadan duyulan o şarkı eski plakta çalıyorsa hala
kala kalırsınız


öyleydi şiir

teşekkürler şair

bu kadar kalemi yüreğinizden tuttuğunuz için




saygıyla
sevgiyle

Çok mükemmel bir şiir okumanın hazzıyla kutluyorum
dizelerinizi.
Tebriklerimle şairem..
Sevgiyle kalınız..

BEN HİÇ ÇOCUK OLMADIM



Ben hiç çocuk olmadım kırıldı oyuncağım
Bir uçurtmam vardı ki, ipi elimde kaldı
Gökkuşağı gülmedi uçmadı salıncağım
Bir bebeğim vardı ki gülücüğümü aldı
Taşınması zor keder küçük kalbime bindi
Hüznün ağır kokusu gecelerime sindi


İçmedim mutluluğu yıldızlarla dolmadım
Deli gibi koşmadım, ben hiç çocuk olmadım

***

Ben hiç çocuk olmadım suya düştü hayalim
Evrenim ak değildi karanlıktı hayatım
Boşlukta yankılandı bilinmezdi sualim
Mavi yeşil renklerden ıraktı kainatım
Çöreklenen sancılar sanki karabasandı
Kıvrandım, ağladım da elalem geçer sandı


Mutluluğun resmi ne, çizilir mi bilmedim
Şarkılarla coşmadım, ben hiç çocuk olmadım

***

Ben hiç çocuk olmadım saklambaç oynamadım
Hep ebeydim hayatta kovaladım, kaçmadım
Düştüm, ezildim ama bir türlü kanamadım
Zehir dolaştı kanda, mikrobunu saçmadım
Köle oldum kötüye iyilik zindandaydı
Kin, öfke ve nefret; “saltanat” zamandaydı


Oluk oluk akarken gözyaşımı silmedim
Sel olup da taşmadım, ben hiç çocuk olmadım

***

Ben hiç çocuk olmadım evvelden de büyüktüm
Dosta çelme takmadım uzanan eli tuttum
Kimine göre sırdaş, kimine göre yüktüm
Aslında adımla eş, ben ömrüme sükûttum
İçime attığım dert, yanardağ gibi yandı
Fışkıran lâvlar söndü, c/an külliyen ziyandı

Ben hiç şöyle içimden kahkahayla gülmedim
Mutluluğu eşmedim ben hiç çocuk olmadım

***

Ben hiç çocuk olmadım, güneş nerdeydi anne
Neden bize doğmadı, neden hiç gün görmedik
Biz hep gökte aradık hayat yerdeydi anne
Ezildi, çiğnendi de biz hiç kefen sermedik
Neden dolu gözlerle bakarsın annem bana
Bahşettiğin bu canım, feda olsun uğruna

Ölüm tez çağırsa da gel deyince gelmedim
Ecele karışmadım ben hiç çocuk olmadım


yazan yüreğe selam olsun güzel bir eser okudum yüreğinize sağlık saygılarımla...

omuzlarımızda yaşamın yükü
...bizden önce büyüdü içimizdeki çocuk


hayatın içinden
ne kadar gerçekti..

tüm kalbimle kutlarım
saygı dua ile...

tebrikler.

kaleminiz ve yüreğiniz
birbiriyle ne kadar bütün

ve elleriniz
ne kadar da çocuk hâlâ


*

ve Ahmet abi

hep doğru adres de olmak
aynı frekans da buluşmak ne güzel...

*

şair duruşunuza selam olsun

penceresiz kaldım anne



şiire güzel de durmuş müzik, görsel
bütünlük

şiir zaten güzel.
tebrikler.

Bazen çocuklara hayat erken başlar,çocukluğunu yaşayamaz.Sonra hayatın ağırlığı başlar başını kaldıramaz...
Tebrik ederim çok anlamlıydı...