I

Soysuz tümceler…

S ükûnetin külfeti yanağıma asılı
O ysa gülmek isterdim ne yazık… gülemedim
Y azgımın ayakları hep kedere basılı
S oysuz tümceler kurdum, öksüz mü bilemedim
U rganım ağır geldi kırıldı hayat dalı
Z aman zehrini saldı, kendime gelemedim



T uhaftı var olmaya çabalamak inatla
Ü rpersem de cesurca karanlığa yürümek…
M eleklerden gönlüme bahşedilmiş sebatla
C ihanın karasını beyazlara bürümek…
E llerimi bırakıp semanın avlusunda
L âl mektuplar yağdırdım bulutların rahminden
E llerini saklayıp harabemin us’unda
R üya sanıp ağladım gözyaşımın vehminden

Iı

Kirli bir zarf…

K irli bir zarf bıraktım dünümden yarınıma
İ sli anılarımı sözcüklere kazıdım
R iyakâr sevgileri yerleştirip kınıma
L eyl-i hüzünlerime yürüdüm adım adım
İ hanet sedasızdı ben kimdim neydi adım



B ir zarf diyordum, kirli… çünkü ak yüzünde sen…
İ nciten ve kanatan… çünkü her sözünde sen…
R ecmedildi satırlar… günahkâr özünde sen.



Z ulme ferman yazdırıp mührünü basan kalbim
A y ışığını salsam çehrende çiçek açmaz
R uhunu damarına gizlice asan kalbim
F ecri beklesen bile gece avcundan kaçmaz

III

S/onsuz…

S on mektubumu yazıp bir şişenin içinde
O nsuz gözyaşlarımın sellerine bıraktım
N asıl da ağlıyorduk bir kefenin içinde
S evdanın yollarına ben ömrümce ıraktım
U mudu yudumlayıp içtim onun için de
Z aten aşk oyununda ben ebedî çıraktım