T/onlu sözlerim vardı her iç çekişte başka
Ve hüzne davetkârdı ya da belki de aşka…
Sonra ağladım sustum veya sustum ağladım
Sessiz çığlıklarımla hep kendime çağladım
Duymadın, ben kızmadım sinirlerim dörtnala
Gitti çok uzaklara sensizliğe beş kala
Ve geçti beş dakika sonra on sonra otuz…
Devrilince saatler baktım biz artık yokuz





Ne garip şeydi dedin benliğini unutmak
Herkesin inadına aşkı sımsıkı tutmak
“Yapma bu sen değilsin” dedim ve haklı çıktım
İnandığın yalanı gözyaşlarımla yıktım
Güldün ve yine güldün dedin ki her şey biter
Baktım ve yine baktım dedim bitmez bu keder
Ezber bozan bir aşkı hatırlamak zordu yâr
Küllendi sandığın şey hala yanan kordu yâr






Isıtıyor mazimi ruhumdaki sıcaklık
Yerleşiyor yüzüme zifte bulanmış aklık
Bir gemi yanaşıyor gözlerimin şehrine
Batıyor sonra hızla karışarak zehrine
Kaçma diyorum kaçma… bak ellerin de tanık
Çakırkeyifim biraz ve gökyüzü bulanık
Güneşi içiyorum şimdi kan ter içinde
Ve “şerefe” diyorum bil ki senin için de