4
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
1588
Okunma

“Biliyor musun Olric? Aslında insanı acıtan şey yalnız kalması değil, sevdiğinin kokusunun bir başkasının üzerine sinmiş olma ihtimalidir...”
güneşi söndürdüler
duvarlarımda is kokusu
bazen kendisine yabancılaşır insan
söz geçiremez aşk’a hiçbir lisan
s/öz uçar
sevda kalır
g/izli fısıltıların ardından
insan bazen çabuk ölür
kimsenin görmediği coğrafyada
uçurumdan düşen bir kalp kırılır
feri sönmüş bakıştan geriye
ruhunu gömmüş bir kadın kalır
bugün ölü bir kentin ellerine doğdum
güneş yerine cenin topladı tün
gökyüzünün rahminden
- görseydin aşkın su yüzünü
ruhumu sürgün etmezdim
ve ölmezdim-
şimdi kefenle beni
...