Ellerimde üç bela biri hasret biri gam
Biri güneşte titrek, o sıtmalı muamma
Kanadımda üç nokta bir çiçekli bir yama
Biri renklere hasret sağır, dilsiz ve âmâ
Uçamam, savrulurum vurur beni bir avcı
Azrail yaklaştıkça kalbimde buruk acı
Hayatımda üç yara bulunmadı ilacı
Küçüktüm, çok küçüktüm masumdu umutlarım
Öyle gök gürlemezdi, sakindi bulutlarım
Çizilmemişti henüz aşılmaz hudutlarım
Sonra yıkıldı her şey bulutlar sinirlendi
Tozpembe düşler ise gözyaşıyla kirlendi
Kanım yılanla değil nefretle zehirlendi
Gözlerimde üç damla hüzün, özlem ve babam



Bir bilen olmalıydı sessiz sedamı duyan
Satır aralarına gizlendi feryatlarım
Gülsem mi ağlasam mı bitmedi tezatlarım
Mühürlendi sevgiye uzanan kanatlarım
Ben artık büyümedim tutukluydum maziye
Umutlarım kefenli, her gün yeni taziye
Cenkte güven kaybetmiş şu yaralı gaziye
Açılsın hüzünlere gebe hayat yolları
Açılsın kederlerin kucaklayan kolları
Nafile gün ışığı, benzim kül gibi sarı…
Olmayacak, denedim büyük geldi gülüşler
Yapmacıktı mutluluk, hakiki üzülüşler
Ay ışığından kalbe yansıyan parlak düşler
Yenilecek geceye seni düşündüğüm an…