Geceydi..
ısssızdı ..
kimse yoktu yanında ,
sen bile yanında değildin aslında ..
o ara devreye girdim ben
aklının düş nadaslarından ,
renklerin arasında vals ederken
şarabın sarhoşluğunda
her şeyi anlattım bir solukta .
(Ronî )

yontulmuş abartık cümlelerin arasından çıkan
kelimelerimi
nefreti temsil eden sesli harflerin arasından geçerek
sessiz harflerin asil yanlızlığında dolanıyordum ..
yalnız ,
aklımın ucra köşe bentlerinde olumsuz cümlelere gölgeleri giydirmiştim.
olumlu cümlelerimi ise
yüreğimin arka bahçelerinde saklamış sanıyordum ..
(Renas)

ama ama gizlenemediniz kuzum ...
hayır hayır giznelemediniz ...
nasıl anlatmalıyım içiniz de gezinen çocuksu gölgelerinizi bayım ?
gizleyemediniz düşlerinizin gölgelerini
ve gizlenemediniz düşlerinizin saklı bahçelerine .
iyi bir izleyici
içinizde ki o çocuksu gölgeleri çok iyi göre bilirdi .
iyi bir yazar ,
ya da iyi bir ressam bu çocuksu gölgelerinizi çize bilir de ,
kısacası saklanamadınız kuzum ...
’yüreğinin balkonun da bir kadın ,
önünde diz çökmüş bir sevdalının dünyasını boyuyorsun
gözlerin de derin bir mor
elinde ki fırçası yeşili boyuyor ...
yüreğinin karanlık ormanlarından ,
cılız ışıklı bir pencereden süzülen ışık
yatak odasın da sevişen iki gençin gölgesi düşüyor yüreğinin duvarına
ve bir piyanistin gölgesi tuvale yansıyor
aşkın demi
sözcüklerine dökülüyor
kurgusu kırmızı
bir film tadında...’
(Ronî )

ya siz şelale saçlı kadın ,
düş nadaslarınızın saklı bahçelerinde
kurduğunuz düşler
yüreğinizin aydınlığını kapattığını düşünmediniz mi ?
içimde avazlanan boşluk
iç ölmeyecekmiş gibi diyinen o kadının
dudaklarına sus öpücüğü konduracağım elbette.

(Renas)

Renas Tutaste / Zeynep Can
( Bijî Din û Dinati / Yaşasın deli ve delilik )