Sürmeli gözlerini rüyalara kapattığında ,
Mezopotamya gecelerinde ,
Geceler rüyalarında doğmak için
Gökyüzünün ılık meltemleri eser kumral saçlarına .
Güneş, yüreğinden kopardığı soytarı gülüşlerini savurduğunda gökyüzüne ,
Yıldızlar ve dolunay dolanır etrafında ,
Vals ederek gökyüzünden avuçlarına kayar ,
Ihlamur kokulu tenini ,
Ay ’ın şavkıyan ışığı öper .
Bedeni ışıl ışıl olur ,
Bir tutam kızıllığın ortasında kalmış yanlızlığına sarılarak
Tebessüm eder gökyüzü .

Ufuklar parçalanır ellerinde ,
Bulutlar üstünde öteki diyarlarda olur ,
Öteki mutlulukları tadar ruhu ,
Ay ışığı bedeni , kimsesiz gülüşleri giyer üstüne .
Kayıp diyardan geçerken yalın ayağıyla ,
Zuhur eder yağmurla şimşekler .
Yeşil bitki örtüsü ayaklarını öper ,
Yağmur bedenini sarar ,
Ay yüzünde şavkar ,
Saçlarına papatya çiçekleri dolanır ...

Bir dağ görünür sis bulutlarının ardında .
Kara bulutlar tepesinde dolanır .
Yağmurları eksik olmaz ,
Heybetli oluşu sarartır korkuları .
Bir dağ görünür ki ,
Ötekileştirilmiş kentlerden ,
Yalın ayağıyla Dicle’nın kıyısından geçer
Dağların heybeti öfkelerini dindirir.
Bir dağdan bin ağaç ,
Ay ışığı Zingerilla’nın ayaklarına kapanır ,
Sunar gölgelerini acılarına.
Kayıp diyarın dağlarında kara bulutlar dolanır ,
Yağmurları eksilmez ,
Acıları eskidir ,
Unutulmaz .
Mevsimler , yıllar geçer de
Öfkesi dinmez.

Yalın ayağıyla
Diyarlardan geçerek
Yüreğinin öteki diyarlarında konaklardı her zaman .
Yürüdü ,
Dağlardan geçti ,
Diyardan geçti .
Amed’in dar sokaklarında ,
Konaklayan göçmen bedeni dinginleşir
Sürmeli gözlerini gökyüzüne diker
Tek bir harftir Kürdistan’da hayat ,
Anlamıysa derin .
Soğuk cümleliler ,
Kapı önlerinde kara gölgeleriyle bekler her zaman
Sokak sonlarında hazır olda bekler .
Bir noktayı,
Yerli yersiz bir ünlemi,
Cümlelerinin sonlarına koyarlar.
Çünkü kıskanırlar Kürdistan’ın yıldız gözlerini ,
Kıskanırlar , ay Mezopotamya’ya aşıktır
Evren Kürdistan’a secde eder .
Dünya Kürdistan’ın etrafında döner
Soğuk cümleliler ,
Onlar sönmekten korkarlar her zaman .

Renas Tutaste