biz seninle
çılgın bir nehrin
iki farklı koluyuz
ayrı ayrı aksak da
acılar kavşağında
birleşiyor yolumuz
bilirsin


yaralarını sevdim ilkin
sonra bir kuyuda unutup sesimi
okşadım saçlarını çaresizliğinin


kaç kez kovuldum cennetinden
cinnetine sebep ben değilken
ıslak bir yaprak olup
düştüm gözlerinden


yokluğunla terbiye ediyorum varlığımı
kırlangıç duaları öğütüyorum sol(uğ)umda
ve gök her ağladığında
bulutlarla birleştiriyorum avuçlarımı


her gece
bir şiir çekiyorum
kalbimin raflarından
yokluğunun kenarından
gecenin gözlerine
sürme niyetine


fısıldıyorum kulaklarına kuşların
henüz yazılmamış hikayelerini
gece sağır
kuşlar sağır
zaman akrepten de ağır


bir cenaze taşıyorum göğsümde
gök genişliğinde
çöl dinginliğinde
büyüdükçe ufalanıyor çocukluğum
kokunu unuttuğun
mütemâdiyen tütün kokan
titrek ellerimde


hiçbir renk örtemiyor
saçlarıma düşen ak hüznü
aynalar asi
takvimler gardiyan
kelepçeleniyor gözlerim
ufuğun bittiği
o sonsuz çizgide


kelebek ölüleri biriktiriyorum
ayraç yapıyorum kitaplarıma
-ki onlar tanıktır-
ömrümce taşıdığım yaralarıma


çeviriyorum çetrefilli hayatımızın
solgun
yorgun
ölgün
kırgın
sayfalarını


bir cümle takılıyor boğazıma
-biliyorsun acıları büyük küçüğüm -
sen en çok susarken güzelsin
ben de ölürken



Necat USLU


Şiirime ses/nefes olan Irmak ERİŞ kardeş ciğerden teşekkürlerimle