Haciz edildikçe hayallerim hüsran sızılarımda,
Düşer şiir merhametsiz bir hasretin bedeline.
Her gün sancılarla uyuttuğum bir yarayla;
Gecelerime düşüyor, derinden bir vaveyla.




Esaretin bedeli bedenden vazgeçişse;
Ben çoktan vazgeçtim bedenimden.
Zaman koynunda piç sevdaları taşıyor.
Hücrelerim k/anarken sen büyüyorsun.



Öldürmeyen acıların b/eşiğinde
Sallanıp duruyor umutlarım.
Zincirlere vurulmuş düş kırıklarımı
C/esaretimle savuruyorum yarınlara.


Gecenin koynunda
Faili meçhul iniltiler yankılanıyor.
Öylesine yakın, öylesine t/uzak…
Ritmi düşüyor uzaklaşarak.



Ziyanlardayım!
Dört mevsimime cümleler doğurarak cılız mum alevlerinde
Kangrene dönüşmüş ağır-aksak yorgun ümitlerim
Özürlü kader hep aynı mı hiçliğin?




Ben çoktan uyuttum çocukluğumu
Vurgun yemiş şehrimin kucağında.
Mayın tarlalarında saklambaç oynarken,
Kimseler bilmiyor sana ölürcesine vurulduğumu.


Sen bütün hüzün makamlarında
Lirik lirik hücrelerime dolarken,
Kökünden dinamitlenmiş bir dağ misali
Parça parça düşüyorum nehir yataklarına.


Nerelere sinmemiş ki, o cennet kokun!
Baştan sona sen k/okuyor kâinat.
Sen bakma öyle hazin öyküler yazdığıma.
Her infilâkımda gözlerin yetişiyor imdadıma.

NECAT USLU...

Şiirime nefes veren değerli şairim Yalnızlık Abidesi
Sesine soluğuna emeğine teşekkürler ediyorum saygımla sevgimle...