kalbimin sonsuz ovalarında
koşan o vahşi kısrak sendin
Madam
vurulan bendim

bunca ağrıyı ben çektim
tuttum nöbetini cehennem kuyularının
nazlı sabah uykularımı
haram ettim

şimdi uzağında ama aynı göğün altında
asıyorum hayallerimi
puslu sabahların kurşuni kirpiklerine

dedim: gözlerindeki meşaleyi hak ettim
bir yağmur damlası olmak Madam
boynundan sıyrılıp usulca akmak
konaklamak vardı dudak kıvrımlarında

gög(s)ünün geniş deltalarında
son/bahar yaprakları battaniye olup
örtünürken üstümüze
kemiklerimiz kaynarcasına sarılmak
dolunayda ayıpsız,üryan
terlemek vardı gecede
puhu kuşlarının seslerine karışırken seslerimiz
hırıltılı ve ince

kim kimin yaralarını ne kadar bilir Madam
kim sarabilir içimizdeki çocuğu bizden başka
hem hangi ayna yansıtabilir
gözlerimizdeki çığlığı

yandı dudaklarımız
hudutsuz hasret türkülerinden Madam
bir köz ki gövdemizde
gören yok bizden b/aşka
...

Necat USLU


Şiirime değer verip yorum yapan kalemdaşlara,güne getiren seçki kuruluna teşekkürü borç bilirim.