Uykusuz cümleler doluyor heybeme
Ve bir titreme tutuyor dudaklarımı
Bu kentin rüzgarları sıtmalı
Yağmurları acı ve buruk
Avuçlarımda büyüyor intihar kuşları


-biliyorum masal gibi geliyor sana-
İhanet sayıyorsun kulaklarına fısıldadıklarımı


Lakin kadim yaralarım var benim
Tarihle yaşıt
Üşümüşlüğüm mevsimsel değil
Düş(ün)sel…

Geçiyor zaman
Birikiyor katre katre yalnızlığım
Söyleyemediğim cümleler
Neşterleniyor dilimin altında
Uyuşuyor dilim


Bir ağıt büyüyor yüreğimde
Dipsiz kuyulara sesleniyorum çoğu zaman
-ki onlar beni en iyi anlayanlardır-
Bir uğultu yükseliyor ta derinlerden
Ve sen duymuyorsun

Geçimsiz oluyorum çoğu zaman
Bitmiyor lanet olası yaşamla kavgam
Yarışıyorum asi rüzgarlarla
Susuyorum avazım çıktığı kadar


Sonra sus(uş)un düşüyor usuma
Bir de merhametin yankısı gözlerin
Üşüyorum y/andığım kadar


Bir cığara sarıyorum en okkalısından
Bitiriyorum tek nefeste
Gözlerime iniyor perde
Yüzümü iki elimin arasına alıp
Ya rab diyorum
Ya rab
Yangını bende,kendisi nerde


-ve bu monolog öyle uzun sürüyor ki-
Cennetimi düşlerken cinnetime yürüyorum
Dirhem dirhem ölüyorum
Seni seviyorum
Anlıyor musun?


Necat USLU