Kulakların çınlamadı mı hâlâ?

Ne zaman özlesem seni
İçim içimden çekilir
Yağlı urgana asılır canım
Aşk felci geçirirken alyuvarlarım
Zemheri baharında donar kanım...

Tırtıl kurtulamaz kozasından
Kelebek bedenim hemen oracıkta son bulur
Kuşlar haber salmaz vefasız yardan
Yolunu bekleyen gözlerim sel olur
Taşar da taşar!

Ne zaman özlesem seni
Ruhum çıplaklığından utanır
Solgun yanaklarım al al kızarır
Yangın teninin her bir zerresinde
Sol yanım rehin kalır...

Söner gider güneşim
Gecenin en mahrem karanlığında
Saçlarıma kırmızı kar yağar
Ellerim hasretin cebinde
Ağlar da ağlar!


Ne zaman özlesem seni
Önüm-arkam, sağım-solum
Yaslanacak bir tek seni arar
İki dudak arasına öksüzlüğüm
Öylece sıkışıp kalır...

Ayyaşlığım harf harf nâra atar
Dilimde isyan eder adın
Nefes nefes canımı yakar
Sinemde sakladığım eşsiz tadın
Deli divane yüreğim aşkın kefaretinden
K/anar da k/anar!

Ne zaman özlesem seni
Çıldırır meczupluğum
Geceler uzar düş karanlığında
Yas tutar kapının önünde kötürümlüğüm
Yakarışlarım sevenin eşiğinde yatar
Umutlarım sevinin yüreğine batar...

Köpek dişlerini tek tek geçirir gurbet
Öfkem kudurdukça kudurur
Geçit vermez sıra sıra koca dağlar
Peşmerge rüzgâr bütün uzuvlarımı acımadan
Savurur da savurur!..


Ne zaman özlesem seni
Deliririm!
Yok olurum!
Şimdi durup dururken
Alay eder gibi "özledin mi" diye sorma
İşte o zaman
Çıldırırım!

Yörüngesinden çıkar benliğim
Nabzım feleğini şaşırır
Kalbim durup durup
İki büklüm canıma can katmaz
Katmasına da
Bir tek senin sesini duymak için
Mürdüm karası kefeninden doğrulup
İnadına atar da atar!..

/Özlemden seni değil de, kendimi öldürdüğüm doğrudur sevgilim.../


Nagihan ERGÜL

Şiirime nefesini üfleyen sevgili Selma Şengül’e en kalbi teşekkürlerimle…