ard arda sıralı sözlerin kuytusunda saklı harflerin zehri
söylenmedik türkülerin ezgisine sığınırken gönül
kim bilir kaçıncı mevsimin kaçıncı tarihine saklandı aşka düşmüş ömür



daha bir kaç satır önceydi
özlemin kendi zindanından firarı
belki de hiç sevmemişti yürek
anlatırken özlemin renklerini



kapatıp siyahlara bulanan suretin kapılarını yarına
gölgesi düşer bedenin toprağa



adım adım büyür sevda bir başka şehirde
bir başka ağlar gözler olur olmaz vakitlerde



ezberinden doğar insan
her hüznün sabahında
beklerken yarına doğan aydınlığı



her tövbede bir günah daha yok olur
tanrıya el açarken bir dilek daha tutulur



sandığında saklarken gülüşleri insan
beklerken vakti kabul zamanı
lehçesi olmayan sevdanın hatırını
daha dün gibi seyreder
buğusunda göz pınarlarının



tarifi yoktur yoktan var edilmiş şansların
göz açıp kapayana dek sürer
ömre düşen bahtın izleri
saklı kalır bazen
el etek çekmek isterken
hayatın sislerinden



oysa sevmek suçtu, hükmünü giyerken aşk
başka bir şehirde başka gözlere bakarken görüldü
ayrılırken seyrine verilen vakit



en çokta sevmeyi bilemedik, dilden düşme
içimizde büyüttük karasını sevdanın



şimdi ıssız gülüşlerin resmine merhaba
adı saklı yeni, yalın insan yanımıza..