sessizliğimin üzerindeki gölgeleri silen yar
kaç asır oldu bir bilsen
umuda sarılıp gözlerimi yummayalı
şimdi masalsı sevdanın gökkuşağındaki
parlayan güneşimsin


meğer ne çok gecikmişiz birbirimize
kaybolup giden eksik yanlarımıza
bir çizgi daha çekip
sarılıp sevdamıza
sözlerimizde yeşerelim bahara


gün yüzünü sunarken sabahın ilk ışıklarına
ben sende doğdum hayata seninle aşkla


yalnızlığımı anlatan tüm hikayelerin
satır aralarına sakladığım umutların
seninle bahar olacağını nereden bilebilirdim
tüm dakikalara kahrediyorum şimdi
yokluğunla geçen tüm vakitlere bu isyanım


karanlık işlemişken tenimin en kuytu köşelerine
ansızın ömrüme süzülüveren sevdamın kaçıncı mevsimisin şimdi


hayat doğmamış günlerin efkarını sormadan
sunulmuşken bize anlamsız boşluklar
her yeni günde kapımızı çalan tüm kötülüklerin
ardı sıra sıralanmış feryatların sığıntısı
gizlendi karanlığına geçmişin


dilimde dua yüreğimde dileksin
ömrüm senindir sevdam
günüme ömrüme eşsin


ve unutma ki biz sevdiğim
en çok gülümseyişimizde çoğalıyoruz