10
Yorum
13
Beğeni
4,9
Puan
2584
Okunma

Mertti sevdamın gölgesinde uyuyan kuşlar
Sürüklenirken kimi zaman bulutların arasın da
Hiç bir ayrılığa göç etmediler
Fark ettim ki, boynum bükük seyrediyorum hayatı
Kırılmış, acıyan düşüncelerimin kuytusun da
Belirsizliklerime hapsolmuş, solgun yüzümle
İçimdeki büyümeyen çocuğun gülüşlerinde
Oyunlar oynuyorum çıkmaz hayallerimin köşe başında
Bir resim çizip, inanıyorum tüm saflığımla
Kendi renklerimin parklaklığına
Hep beyaz yüzler çiziyorum
Karanlık dünyamın ortasına
İnandırmak istediğim için gözlerimi
İnanıyorum aydınlık yüzlerin varlığına
Başlıksız yazılar yazıyorum
Anlamı olmayan belli belirsiz
Bir türlü noktalanmayan
Sonunda hep ünlem olan
Göğe uçuruyorum kanadına sevda yüklediğim kuşları
Geri dönmeseler de, bilirim mavidir göğün yüzü
Ardından gülümsemek ne güzeldir
Hırpalanmamış saatlerin mertliğine
Kırılmadan gönül, şaşmadan yörüngesinden
Dokunmak mavi umutlara ne güzeldir
Kendime sustuğum kadar büyüyorum içimde...
s.ç
5.0
93% (13)
4.0
7% (1)