Çehresi girdap misali her seyyahı yutan
Kusursuz siyahlıktaki
Geceyi delirtir ela bakışlarım
Şahikaları ki geçit vermez
Kış boran eksilmez binlerce yıl üzerinden
Gayrı sorma hangi dağlardadır kışlarım
Çünkü
Başı duman duman dağ benim içimde



Bu mütevekkil sevda
Bana soyumdaki dervişlerin emanetidir
Kalbimin bile bilmediği sır gibi
Kadim sözler içeren
Beni benden uçuran bir gazel olur
Gözlerimden geçen gün, asır gibi
Çünkü
Zamanın hapsolduğu çağ benim içimde



Dergahlar neylesin
Akıllara zarar hayalleri düşleriyle
Bu deli kalp hangi sineye sığar
Kırbamda bir damla su kalmasın
Çöller uyansın göz bebeklerimde
Bu çile ne ki yanında
Amansız sevdam derdimi üst üste yığar
Çünkü
Muhabbet ekili bağ benim içimde



Gözlerimin ufkuna yetişemediği
Hırçın dalgalarla süslenmiş,sen
Baktıkça büyüyen uçsuz bucaksız okyanusum
Sürüsünden ayrılmış
Yalnızlığın kollarında kuru bir ümide muhtaç
Ben ki ummanlarda yapayalnız bir yunusum
Çünkü
Kederi yakalayan ağ benim içimde



Dinlemese de duymasa da bu garip seslenişi
Gönlüne avaz avaz seslenirim
Bu ses çın çın yüreğimdeki dağlarda yankılanır
Sen bilmesen de bilmemezlikten gelsen de
Efsunkar bir nağme ile
Üzerine bulut bulut yağan kar bile beni tanır
Çünkü
Ümitleri silip süpüren çığ benim içimde



Sormasan da gurur ile söyleyeyim
Konak bilmez kervanların takipçisi
Çölde yapayalnız dervişlerin iziyim
Suskunluk pınarından içtim
Revaklarında usul usul yürüdüm dinginliğin
Sanma hayatın dalgalı deniziyim
Çünkü
Tüm derinliklerde gizli sığ benim içimde



Hangi sazla anlatayım derdimi
Saz günlerce susar söz küser dilime
Yüreğim ki inim inim ud gibi tef gibi
Konuşsa hüznü üzerinden bir an atıp
Uzatıp şiirsi gülleri pencerene doğru
Sana serenatlar söylerim gergef gibi
Çünkü
Sevdayı işleyen tığ binim içimde

Muhammed Mehmet GÜL