Kaç mevsim geçti sensiz, neredesin firârim
Gönlümün surlarında sevdam artık med-cezir
Vurgunlar yıkar bazen dalgalar ise zalim
Fermanı ellerinde, canım canına esir
Yüreğini kalbime mühürledin ya yârim
Kaç mevsim geçti sensiz, neredesin firârim


Kaybettim her birini bana renkleri anlat
Şimdi her yer karanlık, güneşim bile zifir
Sağır kulaklarıma bir yudum sevgi damlat
Ezgisi sevdamızın bil ki aşkıma iksir
Gecemi fener gibi, alev gibi aydınlat
Kaybettim her birini bana renkleri anlat


Mürekkebim bitince yazgımı kanla yazdım
Sözyaşımla yıkadım kirlenmiş düşlerimi
Anılarımı gizli tünellerime kazdım
Astım göğün göğsüne yaslı gülüşlerimi
Sen benim güneşimdin, bense sana ayazdım
Mürekkebim bitince yazgımı kanla yazdım


Hani çınar altında söz vermiştik el ele
İşte o ağaç gibi yıkılmayacaktık biz
Kapıldık mı ansızın hüzne götüren sele
Çığlığım hafızamda hala o an gibi tiz
Aşkın uçurumundan düşmeyi bile bile
Hani çınar altında söz vermiştik el ele


Eziyetim kendime, serzenişim nafile
Bıraktın geçmişime kervan dolusu yalan
Yazık gönül vermişim aşkı bilmez gafile
Acı bir kalp ağrısı bana maziden kalan
Şimdi yaslı geceler ve bağrımda köz ile
Eziyetim kendime, serzenişim nafile



Senden geçti bu yürek desem değişir hazan
Yalancı sonbaharda, sahte yaprak dökümü
Kimdi biliyor musun sevdayı kalbe yazan
İlk defa yaşıyorum böylesi bir yıkımı
Kentine kordan nefes üflesem bozar düzen
Senden geçti bu yürek desem değişir hazan



Seda YÜKLER