Bıçkın delikanlının kelamsız hitabıydı
Ellerinde tutuşan sevdanın kitabıydı
Yağmur bakışlarının merceğinde yatan giz
Yüreğin gölgesinde belli belirsiz bir iz
İhtişamlı arzular büyütürken içinde
Nefsini kaybetmişti yârin sarı saçında
Ruhuna ihtilaldi kalpteki bu kıvılcım
Militan duygularla ağladı sicim sicim




/ İlk bakış çakılıydı hafızada mıh gibi
Gerildi hücreleri Araf’ta çarmıh gibi/




Bir bar taburesine yığılırken çaresiz
Her yerde bahar vardı, bir yüreği cemresiz
Loş gecenin ufkunda mütevazı gülüşler
Gitmekten de zor muydu davetsizce gelişler
Sandı ki bu kıyamet hayatının son demi
Savrulurken ummanda rotasız, sersem gemi
Etrafında üç adam çehresinde şuh eda
İçinden çığlık attı duyulmadı ses seda




/ Yangın yeriydi ruhu bağırdı avaz avaz
Hangi söz durdururdu aşkını hangi vaaz/




Gül gülüşlü Kezban’ı hatırladı bir anda
Hatıralar büyüdü küflü, harabe canda
Damarları tıkandı titredi gönül teli
Bedeni kadavraydı buz gibi soğuk eli
Son bakışı hiçbir gün aklını terk etmedi
Töre kurbanı Kezban hayalinden gitmedi
Kardeşi ellerinden öylece süzülürken
Kan ağladı başında mezarı kazılırken



/ Aşiretin her biri namus bekçisi elin
Kime nasıl derdi ki bakın bu sizin gelin/




Silkelenip sıyrıldı geçmişin girdabından
Nasıl taviz verirdi edep ve adabından
Masanın başındaydı kalbini çalan kadın
Dalgın görünüyordu aklını alan kadın
Sigaradan bir nefes çekerek ciğerine
Üfledi dumanını birinden diğerine
Kadın düştüğü derde kederle gülüyordu
Adam aşkın sonunu başından biliyordu



/ Aşk yolunda kayboldu çıkmaz sokağa daldı
Heybesine gam koyup şehrin yasını aldı/




...




Seda YÜKLER