iki günebakan kalabalığı
şimdi mahcubuz yalnızlıkta



gitmenin ancak göz kenarlarıma
kirpik acılarım olduğunu
bakışlarını geçerken anladım
bu lehçe yabancı sana
tutma sesimin ucundan

harami yalnızlığısın belki bir mavzer namlusunda
delip geçerken gölgen içimi
kadınca bir koku siniyor 
ve hatırlıyorum hala ölmediğimi



kimliğimde yazılıdır
’edep ya hu’



seni izlerken bir pencere kenarından
adım çıkardı adımlarına
ve biz hala aynı kentin aşıklarıyız
aynı tuza bastığımız yaralarımızla

unutmak hayal eskimeden
eskisinden çıkarttığım yeniler

dur diyorum 
dur/sana
dur kalbimin sızısı
sesin son olsun sessizliğe
ve sen göğsümün inşirahı
gökyüzü inmeden eteklerine
gülmezsen ağıt olur her nağme her şiir
gülersen ciğerlerimde hapsi biten çığlığımla
severim yine seni



ya rabbena
rahlede kitabın mübarek ayetleri
gözümde yaş saklı damlalarda
yalnız kendim için de değil 
inan ki
dualarıma sardım sana emanet

kün feyekün
kaderin kalın çizgisiyle
yazıldı kalbimize



ufka takıldı gözlerim
dağların ardına aminleri çiziyor
yorgunluğumsa yetim bir düş kadar
sana emanet kırık bileklerim
yol uzun 
bense
susmayı da
susamayı da özleyen dudaklarımda 
ektiğim gönül sancılarını biçiyorum 



verirken adını rahmeten lil alemin gecelerine
bilmediğin aminlerdesin