milat...


takvimleri değiştirdim senden sonra
artık günler ne kısaydı ne gece
birine benim
diğerlerine de senin ismini verdim
özene bezene...

birde daha çok sevmek için seni
sekize çıkarttım günleri
saatleri yirmi beşe...

sonra
hüzünleri prangaladım yüreğime
yağmur mevsimlerini de değiştirdim
hep gülsün gök kubbe yüzümüze
ve sen hiç ağlama diye...

alışılmış tonların küfü silindi güllerin gölgesinden
yeşil ve kırmızı özgür artık kirpiklerinde
resmedilmiş tarihin
çizik çizik eflatun ve kahve tonları
yok artık gamzelerinde
mavi sükuneti hakim artık ellerine
ve bir parça da yakut yeşili
gözlerine...

kaf dağından anka uçurdum
karayelken sıcak estim
bir nefeste Gordion’u
üç ilmekte kaderimi kestim
kimse bilmezdi nerede ve neydim
bazen mit bazen hayal içindeydim

bilinense
senden sonra
yüreğimin oligarşinin hemen öncesinde
şah kadar yakınlığımdı sana
ki...
’mat’ın korkusu olmadan hecelerimde...

yarın
ufka düşen gözlerinden başka
hiçbir şey kalmayacaksa aşka
söz
büyünün sırrı hiç bozulmayacak...
Yüzündeki tebessümün
utandığında gizlediği duyguları gibi...

ister hicret olsun adı gönlümden gönlüne
ister çarmıha gerilmiş beden olsun ruhlar
milat
göz bebeklerinden başladı işlemeye
gün gün...
ve bugün adım
’bir’ oldu senden sonra...