baban….
vefasız, hırsız, namert değildi
vefasız dedim
ardından su serpenleri hatırlıyorum da
hırsız dedim,
çalıp gittiğin kalpleri
namert diyorum,
verdiğin sözleri
o sözler uğruna,
seni
yıllardır bekleyenleri
biliyorum ya,…
biliyorum ya
ulan

adam;………
adam gibi adamdır dedim ya baban için!
her söze “-benim oğlan …”
diye başlar
ardından
başarılarından
aşamalarından
bahsederdi herkese
bana bile
oysa ben
senden gelen mektupları okurdum ona
sil baştan bir daha
sonra ananı çağırırdı bir defa daha
okudur,
okudur,………. okudur ağlarlardı
senin yazın bellemiştiler yazımı
anan-baban,




















ulan!...
ulan memet
ulan gahrolası
bir kere bile yazmak gelmez miydi aklına
kıran mı girdi, ölet mi deyyus
yağlı kurşunlara mı geldin
merak ediyorum…
hiç uykun bölünmedi mi
bunca zaman
gece yarılarında
benim yarım kadar da ha!
kalemin,
el kadar bir kağıdın yok muydu
yazmayı unuttun mu
unuttun mu;
hışırı,
çağlayı
göğ eriği,
ütmeyi
teze bosdanı
deri peynirini
neyse de
yayık ayranını nasıl unutur
insan
insan anasını…
babasını,,,,
köyünü nasıl unutur
ulan

ulan memet
Unuttun mu
kuzu gütdüklerimizi
bobaçca yapraklarında
baktığımız falları
o falı senden öğrenmiştim
sen yedi kız sıralardın
ben iki
üstelik
o kızların yedisi de sana yangındı
yedisi de sana baygın, zevdalı
sana başka havas olanlar da vardı
ulan Memed
ben!
birinin bile aklına düşmemiştim
bobaçca falında bile
düşmemiştim
ulan