Geçiyor zaman denen hızlı, buruk ve sakin
Hayatın girdabında kapıyor bizi yıllar
Mutlu anılar da var, üstü örtülür lakin
Kötü yaşantılarla üzüyor sizi yıllar



Bazen özleriz elbet şefkati ,merhameti
Ana kucağındaki mis kokulu şefkati
Öğreniriz zamanla acıyı, metaneti
Büyüdükçe eline alıyor sazı yıllar



Yıllar geçtikçe insan hisseder olgunluğu
Yüzündeki çizgiler gösterir yorgunluğu
Unutturur maziyi yüreğin solgunluğu
Soğuturken kalpleri unutur yazı yıllar



İyiliği sır gibi saklar kimi gönüller
Dikeniyle sevilmez güzel, kırmızı güller
Çekilir gözlerine sevdayı örten tüller
El açarken kötüye utanır bazı yıllar



Her yeni yıl umuttur yüreklerde beslenen
Hayaller kapısından şen ezgiyle seslenen
Geleceğin sırtına hep güvenle yaslanan
Çoğu verir sürekli alırken azı yıllar




Nerede eski yıllar diye hesap sorarken
Mazideki “keşke”ne her gün akıl yorarken
Akreple yelkovanı hüzünlere kurarken
Gençlik gitmiş elinden soldurmuş yüzü yıllar







Seda YÜKLER