Yazıldığı gibi okunmuyor sevmeler
Okunuşu farklıdır, bilir bunu bilenler
Tanıdık bir öykünün figüranları gibi
Her paragrafın satır başındasın sen.
Bak, güneş ışığını topladı gitti
Ufukta kızıl renkli bir sensizlik
Hava yine leş gibi yalnızlık kokuyor
Egzoz dumanları gözlerini perdeliyor
Hayalin, aklımı fikrinden öpüyor
Beynim anarşist bir mitralyöz gibi
Birbiri ardına seni sayıklıyor.

Lebi derya manzaralı acılar eşliğinde
Adi bir suç işliyor denizdeki dalgalar
Sensizlik resmen karayı tokatlıyor
Yokluğun, kaldırımları bile gıcırdatıyor
Küçük bir yaprağın degajesine gizleniyor
Sinemi yakan ahlaka mugayir o kokun.
Gidecek yeri olmayan geceden kalma sözlerim
Ve gamzelerini görmek için bekleyen gözlerim
Hepsi kurumuş bir ağacın kovuğunda sabahladı
Gölgenle eğleniyor gözlerimin ışığı
Saçları ağarıyor artık yalnızlığımın
Yarın geleceğini söylemişlerdi hâlbuki
Söyleyin biriniz bana; yarına kaç gün kaldı?