Kaderimin; senaryosunu alnıma yazdığı,
Paspal bir film fragmanı içinde gördüm
Menekşelerin üşümüş ve sarkmış gölgesini.
Dinlenince o gölgede ruhumun dilenci çocukları
Menekşe koktu birden herkesin umutları.
Mahcup ve utangaç bir heyecanla,
Uçmayı henüz öğrenmiş bir uçurtmanın
Kanatlarına takıldı çocuklardan biri.

Bir süre göğün uçlarına asılı kaldı hayalleri,
Mutluluğu yeni yeni keşfediyor gibiydi ama
Çok sürmeden acı ve keder geldi başucuna.
Kopardı menekşenin gölgesindeki umutları
“Mutluluk sana göre değil” dedi kahkahayla
Boynuna geçirdi siyahtan bir düş ipini ve
Düşlerinin kovuğuna bile yetmeyen umudun,
Altındaki iskemleye savurdu tekmesini.

Pul pul döküldü alnına yazılmış tüm umutlar
Tahliye edildi eceli, bedeninin ev hapsinden
Yeniden dirileceği ahdedilmiş o güne kadar,
Oturup hep beraber günahlarına ağlaştılar…