İlk kez güldürmüş bir yağmur seni; oysa beni hep hüzünlendirir yağmur taneleri... Her yağmurda hele ki çise çise sarmalıyorsa beni, ayaklarım şişene dek yürümek isterim, öte yandan içime bakarım dışarda gökyüzü ağlaşırken ne denli eşlik edebiliyorum diye içimdeki mezar kokulu toprağı eşelerim... Dışarda yağmur, içimdeyse gözyaşı büyütüverir içimdeki küskün çiçeği... Bu nedenle hüzündür bende yağmurum esamesi... Bilirim ki sen gibi her şizofren şairi de hüzünlendirir yağmur, belki kendine koşuşunun garipliğidir seni bu kez gülümseten... Belki de tüm yaşadıklarına/yaşayamadıklarına en esaslı küfür niyetine savurduğun bir gülüştür en çok seni rahatlatan ve olumsuzluklardan intikamını alan şey...

Yağmuru kıskandıran bir bakış kimbllir ne denli yakar, ne denli soğutur taze tutar yarayı!.. O bakışları biliyorum ben de heval ne yazık ki... En güzel imgelerinden biri yine özel bir yaşanmışlık kokuyor, ne güzel...

Sorular, sorular, ah bu senin cevabını bulmak istemediğin felsefeyi kıskandıran soruların!.. Sen de çok iyi biliyorsun ki cevabını bulduğun an çözümlenecek bu kördüğüm; fakat sen de henüz hazır değilsin cumartesilerini sevinçle paylaşmaya... O senin gizli mabedin, en kendin olduğun kuytun, öz yurdun, varoluşun belki de... Tüm mekanlarını daraltıp kendini şiire hapsedişinin esas nedeni de yarım bir aşk değil bana kalırsa...Olsa olsa hazırlayanı olabilir böylesi bir durum; ama esas unsur yüreğindeki şiiri yaşamak... Kimi şairler yazabilmek için bile isteye yarım bırakır aşkı... Nazım gibi... Kimi de yazmayı es geçip şiir yaşamaktır, şiir gibi yaşamak istiyorum bu aşkı deyip aşkın belki de olması gereken bencilliğine bürünerek yaşar o en güzel duyguyu... Bir gün cumartesiyi hüznünden devralıp sevince müjdelersen işte o vakit cevabını bulur kimsesizliğin, tüm soruların ve yine o vakit şiir yazmak yerine şiir olup yaşarsın... Ki dizelerin bana bu vaktin de çok da ilerde olmadığını müjdeliyor, ne mutlu!..

Hikayeden çıkıp şiire gelebilmem bayağı zamanımı alsa da devam edeyim ben şiirini deşmeye:)) Kıdemli sözcüklerin titrek harflerine bayıldığımı söylemeliyim evvela... Hazır kıta duran her dize donuktur, üşütür beni; oysa senin kıdemli harflerin titrek, mum alevi gibi hem ısıtıyor hem de ışık saçıyor...

’fikirsel ve duygusal
bir çatışmada kaybettiğim sözcüklerim ve
hasarlı cümleleri saymazsak
kalan sağlarla bitirebilirim sanırım bu hikayeyi
bir dahaki cumartesiye’

Ne güzel ifadelerdi yine... Sana bir sır vereyim mi şair, sen kalan sağlarla edebiyatta çığır açabilecek bir yere dahi gidebiir ve bu şiir serüvenini önde tamamlayabilirsin...Boş övgü sözcükleri söylemediğimi çok iyi biliyorsun, inanmadığımı söylemem:) Evet hevalim, şiirini daha fazla ürkütmeden bir dahaki cumartesiye kıralım dümenimizi... İyi ki cumartesiler var, iyi ki şiirler var ve iyi ki senin gibi kaçık şairler var... Evet gidiyorum ama "Aklımda,yağmurları kıskandıran güvertedeki bakışın.."... Sevgiler cumartesi müdavimine...