-küllerinden soyunup geçme (k) vardı ateşin özünde-
I-


karaydı yazgısı kömürün
verdi rengini arka dibinden
ne kadar yansa da hiç kaçmadı
yanmanın ateşinden


kaynatıp zaman artığını,
tutsa da tortusu çölün
vaha deminden
durmadan yanar
ta derinden

II

ki
yedi başlı şahmeranlar
tuz serper har olmuş ataşa
-ortası kırık meşe odunu-
d/ağlar
apseleşmiş hicran yarayı

-premenepoz siklusu gibi
elpik-elpik
dökülür tutunduğu
anatomik bölgeden-


III-

deformasyon zanlısı dudağı
kepçe sallar yetim gözlü dünya’ya

yuvarlanıp
gölgesiz mevsimlere tütsünür
suyunu çeken/ buharlaşmış azığı
dar gelmiştir kapağı

IV-

tutuşur doğmamış ceninin
tahta kaşığı
karıştırır dibi yanık
pişmemiş aşı

süzüp
sis çökmüş kaşının orta yerinden
kırar
suretine çökmüş kaderi


V-


ve
içi boş
-iki kulplu kazan-
inler/sızlar is bulaşığı gönlünden
sızdırır
öz’e