Mevsimlerin inkar ettiği günler vardır
Ve gündüzün geceye borcu
Ve ihanet insan işidir

Aşk afrikayı ilk defa görmeye benzer
Ve kör ölür bazı gözler
Oysa aşktan herkesin şansı vardır
Yanlız kendininkini denemeye hakkın yok!

Kader ve şeytanları korur
Olmayan işçilere abone kutsal patronlar
Ve tek başına insanlar savaşta
Sonsuza dek kaybolurlar


insanlar sevişince
kısıtlamalardan ve aforoz olmaktan kurtulabilirler
aşk sakinleştirir tanrıları
ama anlaşmaz aşk!çünkü tüm anlaşmalar, müzakereler
onun doğasını zedeler

paranın parfümü yoktur
ama Tanrım! Ne güzel kokar
cinayet ve utanç dahil
aşkta özveri dışında suç yoktur
ve birde kurbanlar
aşk ve nefretle düğmelenen gömlekler
aynı deli bedeninde hapistirler

hafızam geçmişin mezarlarını kucaklarmı ?
asla! daha katlanılır yapabilir ancak
yanlızca ölüm korkularımıza bir katalizör
çünkü
acizâne faniliğimize güzel bir sonsuzluk yavşaması
içimde en yakın olanı
aydınlanmış bir halkın hafızası
işte beni heyecanlandıran şey budur!

gökteki yıldızlara meydan okumaya gidemiyorsa aşık
efsane ne yapsın, mit ne yapsın
sonsuzluğu, cenneti bir öpücüğe satıyorsa ölüm ne yapsın, kader ne yapsın
oysa bir ağaç gibi yaşıyorduk biz
ama bu hayat değildi

insanların yanıldığı yerde
tanrılar diskalifiye olurlar
yanlızca bizi mümkün kılan
bu ezici yanlızlık zarar değil

insanlar iblisin dikkatini çekmek için
icat ettiler tanrıyı
hayatı eğer
insan tarlasında yok edebiliyorsan
seveceksin, çıldırana kadar
ve basiretli olacaksın!
Bütün gücünle bütün nefesinle
Göğüs kafesinden çıkacakmış gibi yüreğin
Başka hiç bir işin yokmuş gibi
Tanrıları kıskandırmak için seveceksin!
Zira sevgide bütün çirkinlikler temyize çekilirler

Her insan bir alem, bir tanrı
Oysa katil oysa hain ve inkar etmek için
Başka bir tanrıyı seçiyor insan


Yazılı hiç bir sey yoktur ki kaderde buna dahil
Aksi halde mahkemenin ne anlamı var
Ahlak yanlızca aşîfte yaşlı bir kadın
Hiç bir şey utandırmaz günaha değiyorsa eğer

Bazı şeyler gücümüzü assada
insanın, kaderin efendisi yine insan
Acılarımızı kendimiz üretiyoruz
Hiç kimse komşusundan daha az suçlu değil
Oysa süpürse herkes kapısının önünü

Zayıflığa, yılgınlığa bir metafordur kader
Ve gündüzün geceye borcu nedir?
Yada gül takviminin diyanete?
Zamanın gecesi kaçtığımız gündüzleri götürür
Gece hamile
Taşıyan ana
Yumuşak başlı bilinçsiz gece
Gölgeden ışığa geçişte
Yarım ay gibi doğan sır
Günün reddettiği gece
Ve bütün renklerin
Gerçeğin önünde
Zamanın ilkbaharı: gönül aydınlığı
Ve göğün toprağa borcudur yağmur
Ve dal istemediğinden değil
Yaprak istediği için kopar ağaçtan