Nerde yolumu yitirsem
Hep sana tutundum
Hayallerini kuşların kanatlarına asmıştım
göklere tırmanırken çocukların kahkahası
böyle her şeye geç kaldım


uyandığımda her sabah
Bir kadın dikiliyor karşıma
Her yanı gün gibi aydınlıkta


kıza ve oglana adanmış ormanım,
büyümek ellerinde gölgende yan yana
fikrine tanık tatminsiz gecede
camide otelde okyanus kenarında, kumsalda
ne kadar dinlenilecek mezar varsa hepsi mübah



bir dalga kum üzerinden aşıyor
asmış mavi paltosunu okyanus
dehşet içinde vahşi ve çıplak
ölecek çocuklara ağıt yarın
katran gibi düşüyor geceye duman

medet umuyor
akşamdan çeyrek bekleyen soğuk nefesli rakı
Bizi başka iklimlere götürürmü
Geceye çılgın gibi düşüyor duman ;


yarın öleceklerin üzerinden
sabah gülümsemeden uzaklaşıyor
Gece de duman diz çökmüş üşüyor
beyaz bir hüzün ekmek bölüşüyor
………….
yıldızların parlaklığı canavarca
gece fikrine yanık tatminsizlik
okyanus kenarındaki ada
ağaçlar yeşil derin


Ve güneş bir rüya ile batıyor
Bir dalga soluk kum üzerine çörekleniyor
Okyanus mavi paltosunu atıyor
vahşi ve çıplak şimdi dehşet içinde
fırtına aşıyor
Geceye duman katran gibi düşüyor
yarın ölecek çocuklara şarkı gibi
tüm cesareti
Benden ateş bekliyor
Gecede çeyrek bekleyen
Soguk nefesli raki


Akşama duman çılgın gibi düşüyor
Gece diz çökmüş gibi üşüyor
yarın ölecek
Alçakgönüllü
karda yumuşak gölgeye
Gece gülümsemeden uzaklaşıyor

denizden söz eden ekmek garibi
okunmuş gazetelerin ikinci sınıf haberi
yağmurun anlamını öğrendim çocuktan
susmak zorumda
gurbet-i minumum varlığı ücretin
gençliği rehnedilmiş emanetin
sözü yanlış söyledim hep

Tilkiye rastladım dün
meğer peyniri o çalmamış
Dede Korkut girdi rüyama
dediki bildiklerin yalan
yok o kadar öğüdüm
konuşurken susarım
ben hayatımı

Kırmızı şapkalı kızı gördüm
kurdu esir almış
ve kurt kurtulmak için
Bana mektup yazmış
Bırakın geceleri bana
alnımda yanlızlık
çalmadım ekmeğinizi
çocuğa yazık
yorgundur sesim
Kıyamam çocuklara
Bütün kabahat sizin

bildigim hayallerin hepsi yanlış
hislerim donuk
gecelerim bay cintonik
Aslında içmem ben cintonik
ama dedimya
cümle yanlış

Bir yanlış bir dogruyu götürmez hayatta
Çok yanlış eder
………



oysa
Ağzıma akan kelimelerde
açılıp kapanıyor hiçbir şey söylemiyorlar
susuyor seni bana
belliki korkuyorlar uçarsın diye
Yüksek sesle düşünmesene
Dışarıda meraklı kelimeler var
korku konuşuyorlar bana
ihtiyacın yok biliyorum ama
Koşabilmek bazen sana
Unutmak uçurtma olduğunu
Kuş olmak bazen
Ağzıma açılan ruh hali var
dudak kuş çarpıntısında olsada
Kimseye söyleme


bütün türküleri kaçaktır Anadolunun
Verilen bedel kime böyle
Diye sormasın çocuklar
Rüzgarla fotoğraf çektiren yanım
Güneşi de çok sevdim seninle
Bu kan davası bitsin benimle


bakma içlerine
hepsi senin gibi güzel değil acıların
her sey geceye sıkışmış
Geçici akşam umutları
Yüzüme yağmurlar yağıyor
Güneşe inanan zamana su düşüyor
Mevsimler tutuk birde
Kelimelerin formu bozuk
Bir ömür ki ısırıyor sanki acıyı inadına
Oysa
Her şeyi unutmak
Koşabilmek rüzgara bazen
Evlerin üstünden
Bırakmak kendini
gözlerimde çapak var hala
göremiyorum ki önümü