saçların notalarındayım desem yalan
akortsuz bir tınıyım desem kim inanır
baştan aşağı sana bulandım


düş dün geldi
pejmürde bir sahnenin perdelerle bölünmeyen
kaçıncı sahnesi bu!

Smirna’da bir vakit
perondan indikten sonra yolun karşı tarafına
ilk bindiğim vapura doğru hızlı adımlarla ilerliyorum
düş bu ya
güvertenin en ön kısmında rengarenk
uçan balonlar salıyordun göğe doğru
dudaklarının kıyısında hınzır bir gülümseme vardı
ağlarla dolu denize bir zıpkın gibi girdim
durup seni izledim/öylece
vapurdaki her kes oturduğu yerden kalkmış
kuşkulu ve bir o kadar hüzünlü gözleriyle bize bakıyorlardı
rüzgarın sıkı bir keman konçertosu çalıyordu kulaklarımda
ben yakamoz gülüşüne şiirler okudum
ah! n’olur şimdi değil,şimdi uyanmamalıyım!!


gecede salkım saçak menekşe kokuları
koynumuzda sımsıkı sütmavi inanç
kuyu sır,gece tepeden tırnağa siluetin

çiğ damlası,yakamoz gülüşlü
hemen şu an
’yağmur olsak çoğalır mı denizler’?

doğaçlama düşünüyorum
kiraz mevsimindeyiz hala,unutma
ya da ne düşünürsün
bunu yaz bana
adresimi bilmiyorum ben de
ama bana mektup yaz
saçların dağınıklığından
masanın altına düşen kağıtlara
susturamadığımız harflere kadar
yaz