Elbet Var Bir Hikmeti

Kanmadım ariflere ol kalem kaşa kandım,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.
Sırrım ruşen etmeden ol vefasıza yandım,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Uykusuz gecelerde dalmışım hülyalara,
Yıllarca tevil yaptım şeytani rüyalara,
Yelkenleri kaptırdım kurumuş deryalara,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Kalbimde bin sızı var biri bile gitmedi,
Ömür boyu dert yandım binde biri bitmedi
Aşk beni mum eyledi, yandı yürek tütmedi,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Acı çektim, ağladım, umutsuzca gerildim,
Yüreğim çöle döndü, kilim gibi serildim,
Her dakka, her saniye tekrar tekrar dirildim,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Kâh dikene sarıldım kâh dalında bülbüldüm.
Fani aşkın yolunda her seferinde öldüm,
Ağlanacak halime kim bilir niye güldüm?
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Hep aftan yana oldum öfkeyle bakamadım,
Merhamet galip geldi yakıp da yıkamadım,
Hoşgörüyü unutup sevgiden bıkamadım
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Fitne tohumlarını savurdum bilgi ile,
Düşmanca tavırlara yaklaştım ilgi ile,
İçimdeki nefreti kazıdım sevgi ile,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Kara kıştan kaçmadım, bekledim baharını,
Gölgelerden aradım yazların vakarını,
Suya bandım, dindirdim yüreğimin harını,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Aşkın dikenli yolu bükmedi bileğimi,
Umutla ısrar ettim, haykırdım dileğimi,
Gizeminde erittim taşlaşmış yüreğimi,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Arayışım sürerken gördüm Keremullahı,
İsyanım zikre döndü, sevdim Kelamullahı,
Ermişlerden diledim: bildim Hikmetullahı,
Aşk sevdirir diyenin elbet var bir hikmeti.

Mustafa Hoşoğlu