Dön gel artık yar!
Arşa ulaştı feryadım
Sukütun cevherinde
Kan revan dudaklarım
Dön gel artık yar!
Bırak göğsünde uyusun nidalarım…




Avaz avaz çığlıklar asıyorum
Sesimin yangınlarında
Yitip giden yıldızlara
Gölgeler sarıyor bedenimi
Canhıraş koşuyorum Meriç’ ime
Avuç avuç yıkarken yüzümü
Gözyaşım kapalı geçiyorum Selimiye’yi
B e d e s t e d e bekliyor b a b a m
Arastada dua vakti
Omuzlarına kadar ateş
Boncuk boncuk terler alnından akan
Şerefelerde alıcı kuşlar
Dönüp duruyor ezan sesinde
Ağzıma yuva yapmış z a m a n
Dön gel artık yar!
Meriç sana adamış kurbanlar...




Bırak dökülsün dudaklarımın kiri
Arınsın hasretin günahı
Sen alnımdan öperken
Kıyılsın şiirlerin nikahı




Baban okuyor selamı
Ruhumu veriyor toprağa
Annem! deniz açmış eteklerime
Çeyizini ekiyor
Uyandır ya Rab
Rüyama hâya kat



Dön gel artık yar!
Doğmasın kara şafaklar
Yaşam zindanlarında
Kırılsın zehir yüklü prangalar
Dön gel artık yar!
Ölüme çeyrek var…