7
Yorum
4
Beğeni
4,8
Puan
1531
Okunma
Sen bir şehri hadımlıyorsun şimdi
ebabil bahçesi kadar geniş anılarınla
uslanmaz köpekler havlıyor kokuşmuş kelimelere
aralık bırakın diyorlar Aralık’ta pencereleri
alfabeler dilin suskun kadınlarıydı
sıcak bir nehir gibi aktılar söz odalarına
ardıç tamlamasıydı gökyüzüne alfabeler
şiirler yazıyorsun yavru bir kedinin ağzından
süt kokusunun bundandır dağılması evlere
eros’un bebek düşürdüğü bir aşka kaldırıyorsun tozlarını
suç çeşmesinde yıkıyorsun ellerini gerçeğin
ağladığın yerde köze oğul veriyor söz
ağladığın yerde bir kızı lehimliyor hayat
ne çok insan tanıyorum her şiirin içinde
sen sözcüklerin gösterişsiz terzisi
paçalarını kıvırıyorsun uzun yalnızlıkların
bir iğne vuruyor beni sustuğum yerde
5.0
89% (8)
3.0
11% (1)
Cevap Yaz