dar sokak,uğrama bana işine bak,
ben bugün çocukluğumu cebime koydum
panjurlarını çitileyip göz kapaklarımın
doluştum tozla yıkanan evlere.


babam bırakmış elimi, büyümüşüm
bir yerlerde annem yüzünü yetiştiriyor.


gök nasıl düşüyor kafası bozuk çatılardan
ah, sokakta hayat neden bu kadar hasta
neden figüranı oluyoruz hüzünlenmenin?


çatır çatır yandı dokuz yaşım
otuz dördümde nikah kıydım kalbime!


kimseler yok, demiri yalayan adamlar
bu yeşil pencereli köfteci dükkanı
bir tek kıyafetini çıkarmamış üzerinden!


camlarda, günü ısıran kırık dişli camlarda
ustanın kamburu bileyliyor geçmişi
zamanı rendeliyor köfte harcına!


suskunum,nasılsa bedava susuşmak
konuşmanınsa ederi var bu aralar!


dar sokak, çıktım gittim yaşlı gölgenden
hüznüm ceplerime sığmadı!


döneceğim yeniden!



Akatalpa/ Mart 2014- Sayı 171
N e v z a t K o n ş e r