Alnımda büyüyen bütün kırışıklıkları
Birbirine düğüm düğüm ekledim
Bir seher vakti
Sırtıma maveranın esrik yükünü yükledim
Derdimin dermanını
Asırlardır inleyen dizelere sakladım
Bu şiiri kalbine yaz, dilinden düşürme sakın


Maziye dönüp şöyle bir yokladım
Gördüm ki her ümit verimsiz hep kurak
Düşe kalka ulaştım
Vakit geldi işte, görünen bilinen son durak
Son nefesim
Şah damarım kadar ırak
Sana gül sunan ellerimi, elinden düşürme sakın


Geçti gitti yakıp yıkan bir rüzgar gibi
Sevda zamanları bir garip çağdı
Ruhumun çırpındıkça giriftleşip, birbirine dolaştığı
Kaçılmaz geçilmez bir ağdı
Gün geldi
Göz yaşım beni apansız boğdu
Şebnemdir gözyaşım, gülünden düşürme sakın


Aynalara çıkan yollarda
Suretim fotoğraflardan silindi kayboldu
Sordum soruşturdum
Bu yol ki sonsuzluğa çıkan yoldu
Vakit doldu , vakit doldu diye biri ses duyarken içimde
Düşlerimde ki, gülistan da bütün güller soldu
Sahip çık, gülümü dalından düşürme sakın


Muhammed Mehmet GÜL