kutlarım ablam :)

hece hece ilmek ilmek belki de
işlerlerken seni gözlerime
ben hep bir ışığın hayalini kuracaktım karanlık odalarda
gelişinle başlayan bir düğünü izleyecektim işte
kör olmadan önce
sana ve tüm gerçeklere....


Güzel dizelerdi,
Kutlarım yüreği;



saygıyla...

Var olan;
hep yalan ve bir de
hep alan...

ne tuhaf degil mi hayat
ve ne aci ...

Huzunler sarmalamisti siirin yuregini insallah gorme imkani en uygun sekilde yurek gzunde olur .
Yureginize saglik , sevgimle.

hep yalan

hep farklı bir yalanı yazıyor kalemim
duymak istiyorum sessizce hece hece ellerime dökülüşünü yaşların
kalemimden akıtırken mürekkebimi
dağılsın diye tüm sözleri hayallerin...



acı bir ağıda dokununca sözlerim
hep farklı dudaklarda bir defalık sevmeleri öğrendim
iğrendim belki de tenlerinden bakarken yüzlerine
aşikarane bir hevaya müptela olmamak için direndim
ne çok yalanlar yazdım mutluluk üstüne
tek gerçeğim ise kaçmak oldu her şeyden ve herkesten körü körüne....


söylemekten çekindim hep
korktum belki de bağlanmaktan
kendi kendimce kurduğum düşlerime...
onlardan da korkuyorum evet
unutmak var ya hani işte en çok ondan
yaşlanınca iyicene tek kalmaktan belki de...


alıştım sayılır artık deliler gibi nedensiz yere sayıp sövmeye
insanlara söz hakkı vermeden infaz etmeye
infaz edilmelere...
belki de sessizce ağlamaya odanın en dip köşelerinde...


çırpınırken bir hastane koridorunda
koşmak gibi rüzgara karşı bir sahilde
hep istedim belki de koşmayı koşabilmeyi yüreğimin yollarında
kötürüm olmadan önce....


beli kırılmış kelimelerimin sakatlanmış istekleri arasında
cam kenarlarına adını yazabilecek bir el istedim belki de
yüreğime dokunabilecek bir el işte...
ulaşamadığım o cam kenarlarında yağmuru izledim hep
hiç değilse gözlerimden akan yaşlara ortak bulayım diye...


hep farklı bir yalanı yazıyor kalemim
acının kadehini içerken sarhoşu oldum ıstırabın
hep ben
hep ben yanmayı öğrendim
ayılmadan bir kere bile...
oysa sadece kendimce kendime bir hayal kurmuştum
kimse yoktu ki orada
hoş şimdi de kimse yok işte...


yalnızlığın darmadağın evinde kiraya vermiştim ümitlerimi
satılık oldu şimdi almak isteyen vefasız yüreklere...
heyhat
artık satacak bile düşüm kalmadı ki
sessiz gözlerimde...


kan çanağı olmuş ruhumun en aciz dilinde
kesildi bilekleri sözlerinin
susturmak istediler onu
susturdum belki de ben kendim bile bile...


hep farklı bir yalanı yazıyor kalemim
cesareti kırılmadan seni gömmek için belki de
kimsesiz bir çukura atıp kaçacaktı işte
işte o gün bitecekti her şey
yaşamayı öğrenecekti bu kız
hayal okuluna yazılmadan önce...


hece hece ilmek ilmek belki de
işlerlerken seni gözlerime
ben hep bir ışığın hayalini kuracaktım karanlık odalarda
gelişinle başlayan bir düğünü izleyecektim işte
kör olmadan önce
sana ve tüm gerçeklere....




şeyma kılınç (dervişim)

Mutluluk ararken hayatın gerçekleriyle karşılaşmak acı ve ızdırabı tatmak işte dizelerde anlatılanlar şairini kutluyorum. Yunus diyarından selamlar.

gerçekten güzeldi. kutlarım

selam dost harika etkili ve akuıcı şiiri tebrik ederim saygılarımla..