konuşmaktan ne kadar da aciz kaldım bu gece...


yazmak istiyorum içimdeki ısrarlı sesin
kulağıma yaptığı her darbede biraz daha yazmak
bir sıçan deliğinden kaçar gibi değil
köşeye sıkışmış ihtirasların
tevazuya yenik düşme sahnelerinde
sinirlenen bir ceylanın
av olmamak umuduyla var gücüyle kaçması gibi
kaçmak istiyorum tüm sevdalardan...


yazmak istiyorum sadece her mısrada bir daha kaybolmak
fütursuzca bakışların
kahpece gülüşlerin arasından sıyrılmak
korkusuzca ve korku duyarak
kaybedişlere rağmen yeniden doğmak
doğururken kendimi yeniden yüreğimde
tertemiz ve sessizce doğmak istiyorum kirli yalanlardan...


yazmak istiyorum sadece ten kafesinde sıkışırken ruhum
kendimle beraber büyüttüğüm çocukluğumdan
çalmak istiyorum acıları
her bir yenilişin ardında akıttığı yaşlarını
silmek istiyorum
unutturmak istiyorum aslında ona beni
benden farklı büyümeli değil mi?..


yazmak istiyorum sadece kirli bir yazgının
silgisini bulmak istiyorum gözlerimde
yavaş yavaş derinden olmalı bu yok ediliş
sinsice gelebilir belki
hunharca bir kovuluş da olabilir
kim bilir yazmak her şeyi yeniden gömebilir cümleler mezarlığına
yada başka yüreklere kaçışın ta kendisidir...


yazmak istiyorum sadece karalamak belki de
küçük kızımın masum dudaklarından sevgiyi yudumlamak
bencilce mi acaba
yoksa bir yıkıma kurulmuş saatleri duymadan önce
son bir gülme arzusu
sevme
sevilme kaygısı belki de...


yazmak istiyorum sadece fedakarlıkların çığ altında kalmış
robotlaşmaya başlamış inançsız ruhların şehvetli acılarını
patlamaya hazır volkanların yalnızlığını
yürek vagonuna sıkışmış kimsesizliklerin hissiz çırpınışlarını
belki de seni yazmak istiyorum
gece bu kadar yaklaşmışken sesime
sesinle umut olmalıyım intihardan yeni kurtulmuş beynime
küçücük ellerini tutmak istiyorum mezarımızı kazmadan önce
temiz bir yer olmalı orası
kirli bir dünyadan ebediyete uzanan kapıda beklemem lazım
sesimi
seni
yozlaşmaktan kurtulmaya çalışmış o bedenleri...


yazmak istiyorum sadece vaatlerden uzak
huzura kavuşan yollara kavşak olmak
sesinle birlikte ses olmak
umarsızca vedaları unutup yeniden yol almak ışığa
karanlığı bol olsa da ruhumun
bir umut var diyen dudakları duymak...


yazmak istiyorum bekleyişlerimi
doğduğun günden beri içimde büyüttüğüm ümidi
hasret rüzgarlarından kaçırıp
dergahında bırakma vakti geldi
sesim sesine hoşgeldin
ey minik yavru bizim bizden başka kimimiz var ki...


yazmak istiyorum işte bu sevgiyi
her yürek duysun
dursun kanayan yerleri...
sen doğduğun günden beri zikrine meftun bu gönül
ölümlerden dirilişi yeniden öğrenmeli...


affet beni güzel kızım bu gece seni
içimdekileri anlatmaktan aciz kaldı kelimelerim....