Bağlanmış bir kaderin saçlarını örerken
Kundaktaki bebeğimi sallıyordu bu gece
İhtiraslara yenik düşmüş bir kefen
Mezardaki dedemi ağlatıyordu bu gece…



Bu gece başladı ömür sürgünü
Kaç yaşam daha beklemek yazıldı alnıma
Kaç kişilik bir kalpti bendeki susarken
Kestim saçlarını kaderin acıyan yerlerinden
Kanserli ruhuma söyletmedim kahrı
Karanlıkta kaldım da korkmadım bu gece…



Dişlerini çektim anıların bilemeden sancıyı
Beyazlar giydim doğumlar adına gömülmelere bırakmadan ellerimi
O eller ki acıyı ezme yapıp gönle lokma lokma hediye eden
İlmek ilmek ahı işleyip çeyiz niyetine süren gözlerime..
Sonsuzdu elem sonsuzdu ıstırap sonsuzdu aşk
Limit koymadı ömür içinde aldattı onu aynalara bakarken
Yalancı bir buse kondurup korkunun ta içine
Postumu giyinip aşk virdini çektim bu gece…



Kalmadı elimde avucum da huzura dair bir işaret
Sis çöktü canımın en kuytu köşesine
Köhne bir hengâme kaldı bana
Badire dergâhında sancı sokak lambalarından ışık
Alındı elimden duyguya dair ne varsa acıdan
Hasretlik bir kucak kaldı bana kendi kollarımla kurduğum
Hayata küsüp ölüme susadım bu gece…