Hayallerime sığdırdım gözlerinin ihtişamını,
An be an seni yaşadım, Ne kadar sen o kadar istikbal umuduyla,
Tan benim şakaklarımda ağardı, gece kollarımda, gün omuzlarımda
İnşirah istedim ben inşirah, sığınarak gözlerinin, ‘rayiha kokulu nazarına’
Can dedim nefesine, bir soluk üflesen hani
Ellerinde küçülür nefsim, su visali göçüp gider ömrüm benim...

Oysa şimdi,
Umuda giden bir vesileyim gözlerine
İmbatlarda vuruyor ya hani yüzüme
Kırkikindi yağmurları sonra,
Gün mahcup gece mahcup ‘tan susmuş’
Gözlerinden ziyade her şey
Gözlerin ‘benim’ lakin
Gözlerim mahcup

Sen fezanın tek yıldızı
Sen en güzel...

Sana gündüzleri ısmarladım,
Tan ağarmasın diye yüzünde
Ki,
Her saniye görebileyim o gül yüzünü
Ve kokusu yayılsın diye ellerine’ zambakların’
En ıssız satırlara şiir serptim, senin için...

İçi gülen gözlerinden belli
Baharın bir şarkısı da sen olmalısın, ‘gül yüzlü güzel’

Şimdi mi?
Mahcubum işte sana mahcubum gözlerine,

Çünkü
Sinem de tutuşan bir inşirahın özlemiydi gözlerin
Vaktimin bile tarumar olması en kıymetli lahza’da
Vaha’da es’se dahi, meşk eder nazarın benliğimi
Bu kadar aşikâr eyleme gözlerini
Garp mahcup şark mahcup sevgili

Bunca zaman susmaya çalışmaktı aşk ‘tuna boylarında’