İstikbalin umuru yok izanımda
Çünkü seni yaşıyorum, ne kadar sen o kadar istikbal umuduyla
İnşirah istiyorum, sığınarak gözlerinin rayiha kokulu nazarına
Der beni gülistanında der beni Verda,

Vuslatın sarhoşluğu var sanma!
Yeşil gözlerinin mührü sol yanımda baki
Ben kapı eşiğinde meftun, sen gönül bahçemde saki
Enis’im sana lakin sen fanisin bende fani Verda,

Sendelenir’de ömrüm, bir heyula sancısıyla
Kuşkularım; muştuyla bertaraf, nazarın var diye nazargahımda
İzahın içimde bir sır, sen varken ‘ben’ yok faslında
Bir gün topla kapılarından beni, sana benden bak Verda,

Serenatlarım biterse bir şubat sabahı, gamzenden sıyır beni
Sürgün yemeye mecalim yok, her daim sende bil beni
Gönülden ırak ‘lafügüzaf’ elbet bulurum bizi Yusuf’un nuru gibi
Sarayların hükümsüzlüğünü kuyular bilir Verda,

Meylim olsaydı Dar-ı Dünyaya
Visali şiar edinmezdim Ukba’ya
Zaman su gibi akıp gitmekte, sığınarak kıyametin arkasına,
Haydi, ömrümü uzat ‘gül’ Verda,