Şimdilerde zaman;
Bir sızı ağı’dı takvimlerde,
Gözlerim görse de Günyüzü
Yanım yönüm yara bere
Bir muştu almaya görmesin ruhum
Biliyor musun?
Ben artık kendimden bile yoruldum…

Uzunca bir yolculuğa ihtiyacım var
Ben kalbim, kalbim ve ben…

Bir alfabeye dayayıp gönlümü
Sığındım göğsüne şiirlerin
Ne var ne yok heybemde bilmeden
Sunuyorum sana, aciz ömrümü.


Hangi bulut ağlamaz ki görse beni,
İhtiyar gönlümde genç görselleri
Şikâyet değil, bilakis
Yaşama sevinci…


Çocuk olmanın tek kötü yönü
‘Babasız’ çocuk olmaktır, demiştim
Mezarı başında babamın,
Visal değil mi ki, bertaraf eden
Vakitsiz ayrılıkları…



Kalbim elimde yaşadım yıllarca,
İç çöküşler,
Sabırsız sevişler,
Ölüm gibi bekleyişler,
Ve belki bir gün gelir diye
Visali umuda hapsedişler…


Ve bir umutla bir seher vakti
Kalbime sordum seni
Bülbül kesilmedikçe, haddin değil dedi…