1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1224
Okunma
Taze Bahar kokusu arzuluyor nefsim
Bitiremeden zemherisini ömrümün.
Bize layık değilse inşirah,
Fukara ömrümüzü veririz yele,
Tez gel ecel bize visal mubah.
Ölüm için miydi bu içime sıkışan korku?
Hengâmelerinde zifiri dünyanın,
Oysa yaşamak ta güzeldi, kör kuyularda
Bir Yusuf misali…
Bir terennüm edasıyla kulaklarımda hala
Yolculuğumun yalınayak serüveni,
İçimde yangının ilk gün ki gibi,
Şimdi Kudüs yalnızlığıyla baş başa muştular
Kuşkularla yaşıyorum,
Belki de son zamanlar.
Üstelik hiç korkusuz bekliyorum gitmeleri
Ki! Gelmelerine gebeydi zaman düşümde
İçimin efkârına yenik düştü vuslat
Ben hiç bilemedim,
Son nefesteydi hakikat.
Şimdi israfın dibine düşmüş ömür
Hakikat yurdundan ırak,
Yorgunluğun vermiş olduğu tahribat
Bırakmadı dilde mecal, sevgiliye vuslat…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz