Kirli anılarım olmadı hiçbir zaman
İnsan saçması ‘kalbim temiz’ demeden üstelik
Çok çocuktum sadece
Büyümek olmasaydı ışık hızında.


Bir düşününce
İhtiyar ceketimde ki şair çocuğu
İki büklümdüm nihayetsiz hayallerin eşiğinde
Kan çanağı gönlümde bilmece gibi sevdalar
Ben yaşar gibi yapıp, yıldızları sayarken ömür tarlamda
Otuzların esamesi okunmuyordu Temmuzlarda,


Büyümek dedim, babam kapatınca cennetin orta kapısını,
Hakkı var, birde içimde ki vuslat sızısı
Sızı diyorsam;
Acımtırak olan mı? Değil elbet, merhemi olmayan
En samimi ve aleni


Yaşıyoruz elbet, kim buna mani
Acıları sıyırırken kalbimizden, ben dâhil kimse bilmedi,
Bu sebepten şikâyet ettik, şahit tuttuk birilerini
Çünkü ölmesi gereken ‘ben’ hiç ölmedi,
Son kez sorayım
Ölüme her şey dâhil mi?


Muhtevası elzem cümlelerin,
Mütebbessim meallerinden ifşa ediyorum buhranımı
Hiçbir tarik yormaz insanı,
Kalp bülbül kesilmedikçe…