sızlanırken ayaküstü sayıklamalar
birkaç satırlarda biz neyiz biliyor musun
yankılarımızda birbirimize yıkılan enkaz
umut ve korku gibi iki yürek
kim görür sessiz duvarlarda izlerimizi
kim konuşur bizi içimizden
olmazsak sen ve ben







herşey mümkünken
sabahlardaki açıklarda devam edelim yola
ne olacak geçip gitsin kıymık gibi kaybettiklerimiz
bak ıslak kanları üzerinde düşsüzlerin
çarp avuç avuç suyu yüzüne
kimbilir kaç avcı daha gelecek
kıştan yazdan
sevincimize




düğümlüyelim umudun kelimelerini toplayarak boyunlarına



hem aydınlığa
hem de ay’a kırbaçlanırken şehrim
böyle sevmeler taşıdım yüreğimde
çıkardım aşkların kurşunlarını ciğerimden
yüz sürdüm ılık nefesinden tenime
dur gitme
bize keder yakışmaz
haykıramazsın bensiz bir güle
ah gülüm
kudurmuş yankılarım
kaç baharlar büyüttü sana
gelsen
koşarak bahçemden
kapına yıkılır
tiril tiril karanfillerim




bu gece biraz küçüktüler
sula toprağımı

yoksul günlerin uğultusundayım