Uzaklara
daha uzaklara götüren bir şiirdi

Tebrikler

Bugünlerde herkes alıp başını gitmek istiyor.
Belki küçük bir sahil kasabasına, bir başka ülkeye, dağlara, ovalara, bilmediği adreslere, uzaklara...
Hayatından memnun olan yok, ben de dahil:) Kiminle konuşsam aynı...
Acep tatil mevsimi ondan mı yüreklerdeki sıkıntı, alıp başını gitme isteği? Yoksa yılların yaşanmış/yaşanmamışlıkların yorgunluğu, bıkkınlığı, kaçmak, unutmak, hatırlamamak mı? Kimbilir...

Sen, ben, o, bizler, herkes hepimiz, her şeyi, herkesi bırakıp gitme isteğinde sanki.. Tek değilsiniz bu konuda inanın.
Hani öyle "yanına almak istediği üç sey" falan da yok. Bir tek kendisi. Kendinle her şeyi, herkesi götürdün demek değil mi aslında?
Ama keşke kendini bırakıp gidebilse insan! Olmuyor.. Bırakmıyor sorumluluklar şu ya da bu sebepler olmuyor, olamıyor işte..
Hadi kendimize razıyız diyelim, öteki de olmuyor. Yani her şeyi yüzüstü bırakmak göze alınamıyor.
Bir de nereye gidilirse gidilsin değil mi ki o yürek, beyin ve içindekiler de kendinle gelmeyecek mi?... Nereye bu gidiş o zaman?

Böyle.. böyle derken gidiyor(uz) işte hayat denilen yolda. Geçiyor günler, haftalar, aylar, yıllar.. Bir yanımız "kalk gidelim", öbür yanımız "otur" derken bitecek ömür denilen bir gün bir yerde.

Bilirsiniz ki, sessiz takipçisiyim 'Şiir'lerinizin.
Ve eminim hissediyorsunuz ki! her şiirinizi (yorum yazmasam da) kaçırmadan büyük beğeniyle okuyan sadık bir okuyucuyum.

Yine güzeldi.
Yakışıyor size, kaleminize yazmak. Siz hep yazın 'Şair'.

Saygımla...