Köpüren dalgalar yürek sahilimde ard arda patladığında
Yerle yeksan olurken yaptığım camdan kuleler
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Sana üzerine kokum sinmiş çocukluk hırkam kalsın



Kurşuni bir günde yada ulu orta zifir gecede
En girift bilmecelerin en içerisinde
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Sana sırtımdan hiç çıkartmadığım ilk parkam kalsın



Adına şehirler kurmak isterdim gözümün değdiği her yere
Oysa sadece efkarlı şiirler yazabildim
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Sana hiç kullanmadığım boş tabakam kalsın



Daha Hayyam dan şiirler okuyacaktım sana badı saba ile
Kaf dağına götürecektim gözlerini
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Şiirlerimi terennüm eden efsunlu bir makam kalsın



Haziranın en tarifsiz sıcağında efkarın kucağında
Bilerek isteyerek taammüden
Ben ölürken sana
Ben ölürsem
Sana takvimlerden onsekiz rakam kalsın

Muhammed Mehmet GÜL